อ้างอิงจากไซเวิรล์ของคิมฮี ที่พี่ในบ้านฮันชอลแปลมานะคะ
[HEECHUL] Cyworld Entry
2008.10.07 18:27
Title: รักนั้นช่างเจ็บปวด ข้อความสีเขียวเป้นความคิดเห็นเพิ่มเติมหรือข้อมุลเพิ่มเติมของคนเเปลนะครับสีส้มนี่ Kagaribi เป็นคนดิตค่า อยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยหนาม ที่ปิดกั้นแสงสว่างเอาไว้
ลำเเสงของเเสงสว่างเข้ามาหาผมเเละผ่านพ้นไป , ตะโกนให้ผมออกไปข้างนอก
ผมไม่ชอบเเสงสว่าง
ผมรักความมืด ผมรักดวงจันทร์
ผมตัดส่วนปลายของเสี้ยวพระจันทร์ แล้วทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้แสงสว่างที่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดพาผมออกมาจากพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยหนามคือ เลือดตรงนี้หมายถึงเลือดของแสงสว่าง ที่พยายามจะฝ่าพุ่มหนามเข้ามา และตัวเองก็บาดเจ็บเพราะหนามนั้น(แสงสว่าง)คิดที่จะนำผมออกไปจากความมืดและพระจันทร์เสี้ยวตรงที่วงเล็บไว้เราเป็นคนเติมให้เองค่ะ คือ...ประโยคในไซตรงนี้ไม่มีคำว่าแสงสว่าง แต่คนที่เป็นประธานของประโยคนี้คือแสงสว่างผมกลัว ...
ไม่สามารถบินออกจากความมืดมิดนี้ , ไม่รู้ว่าเธอจะปล่อยมือผมไปเมื่อไหร่
เเละ ตกอยู่ในความมืดของพุ่มไม้ที่มีเเต่ขวากหนามอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เเสงสว่างนั้นได้บอกกับผมว่า เธอรักผม
แต่ความเจ็บปวดของแสงสว่างได้แปลงเปลี่ยนเป็นสีเทา ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยความมืดมิด
ความเศร้าของเเสงสว่างนั้นปราศจากรักเเท้
คุณคือคนที่เเตกต่างจากผม
รุ่งอรุณที่เเสนจะเเตกต่างจากคืนที่มืดมิด
เเสงสว่างของพระอาทิตย์ที่เผาไหม้เเสนจะต่างกับคืนเดือนเสี้ยวที่เเสนจะเหน็บหนาว
ความทรงจำที่ถูกเติมด้วยความรักของแสงสว่างได้จากไปแล้ว ทิ้งรอยแผลเป็นเล็กๆ เอาไว้ในความมืด
อนาคตของจันทร์เสี้ยวนั้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ เพราะรอยแผลนั่นถ้า . . .
ความรักนั้นช่างเจ็บปวด
ผมคงไม่สามารถจะเดินออกจากพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยขวากหนามนี้ได้
ไม่
ถ้า . . .
ผมรู้ตั้งเเต่เเรก ว่ารัก จะเจ็บปวดเเบบนี้
ผมคงจะเดินออกจากพุ่มไม้ที่มีเเต่ขวากหนามนี้ไป
แม้มันจะเป็นเเค่สิ่งเล็กๆ น้อยๆ
แม้มันจะแค่นิดหน่อย เพื่อที่จะได้เห็นแสงสว่างได้ใกล้ขึ้น...ผมก็จะก้าวออกมา
โดยไม่รู้เสียด้วยซ้ำ ว่าผมจะถูกเผาด้วยแสงสว่างนั้น แล้วก็จางหายไปในรอยแผลเป็น รึเปล่า...?พี่หนุ่ย : ที่คิมฮีอัพเนี่ยะ เกือบทั้งหมด เป็นเทนส์ที่พูดถึงอดีตเกือบทั้งหมดเลยนะครับ เป้นเรื่องทีผ่านมาเเล้วในอดีต ขอไปเชคต้นฉบับอีกที เเล้วจะมาดิทเรื่อยๆนะครับพี่หนุ่ย : (พี่มาแก้เวิร์ดดิ้งบางส่วนตอนบนๆ ไปด้วยนะพี เหมือนตัวที่ส่งให้พีจะลืมแก้ให้บางบรรทัด - -) อ่า..มาเพิ่มให้ คือทั้งหมดมันเป็นเรื่องที่กล่าวถึงอดีต คือเรื่องของฮีกับแสงสว่างมันเกิดแล้วจบแล้ว
และช่วงหลังๆ ที่พี่ไปแก้เป็นตัวแดงๆ ไว้อ้ะ เค้าใช้ if clause ลักษณะที่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพราะมันผ่านไปแล้วในอดีต ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ (ก็คือ..จริงๆ แล้วตัวฮีไม่ได้เดินออกมาจากพุ่มไม้หนามนั่นเลยไม่่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน คือ...เค้าพูดว่า ถ้าเค้ารู้เรื่องนี้ตั้งแต่ในอดีต เค้าก็จะเดินออกมา แต่จริงๆ แล้วฮีก็ไม่ได้เดินออกมา) ตัวคำแปล Eng มันแปลออกมาแบบนี้ แต่พี่คุยกับคนจีนแล้วเค้าบอกว่าในภาษาเกาหลีมันไม่มี Tense ลักษณะนี้ คงต้องลองเช็คจากภาษาเกาหลีอีกที ว่าเค้าเอ่ยถึงเหตุการณ์ในเวลาไหน เป็นอดีต ปัจจุบัน หรือเรื่องสมมติที่จบไปแล้วอย่างที่คนแปล Eng แปลออกมารึเปล่า ยังไงพี่จะพยายามจิกมินท์ไม่ก็โหน่งมาช่วยเช็คให้นะ
Orange Edited by : Kagaribi@hannieheenim.forumer.com Credits : superduperlove,OnlyHeechul
Translated by CiN_SJ @ HannieHeenim Thailand
http://hannieheenim.30.forumer.comPlease take out with full credits .
กรุณานำออกไปพร้อมเครดิตทั้งหมด
ถ้าอ่านกันแล้ว รู้สึกยังไงกันบ้างอ่ะ..
เศร้าไหม? สำหรับเรา ยอมรับว่ารอบแรก เรางง
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รับรู้ถึงความเศร้าของดอกไม้
น้ำตามันไหลอัตโนมัติ...
ช่วงนี้คิมฮีอัพไซเวิรล์แนวนี้ตลอด
เค้าเศร้า... ดอกไม้แสนสำคัญเศร้า
.. คิมฮีเป็นแบบนี้เสมอ
เกิดคำถามขึ้นในใจของกลีบดอกไม้
"ทำไมถึงได้ไม่บอกคนๆนั้นไปว่ารู้สึกยังไง?"
"ทำไมถึงทำร้ายตัวเองแบบนี้?"
ไม่มีใครสามารถเข้าใจเค้าได้เลยเหรอ
แม้แต่กลีบดอกไม้ของเค้าเอง
เหมือนนิยาย..
แต่ใครคือแสงสว่าง ใครคือจันทราของดอกไม้ผู้งดงาม
และใครสร้างบาดแผลให้กับคิมฮีชอล?
.. เวลานี้ ถ้าเค้าเจ็บ กลีบดอกไม้มากมายก็เจ็บไปพร้อมกับเค้า
เมื่อเช้าไปเจอไซเวิรล์ล่าสุดของคิมฮี วันที่24ที่ผ่านมา
ก็เลยยกตัวอย่างสองประโยคที่เค้าเขียนมา
"화려함이 많이 옅어졌다
ความงดงามดูไม่ค่อยมีชีวิตชีวา
벌써부터 옛생각이 나는군
มันเริ่มคิดถึงอดีตได้อย่างไรกันนะ"
น้ำตามันไหลอีกครั้ง ให้กับผู้ชายคนนี้
แทบกรีดร้องออกมาด้วยความเศร้า..
ทำไมถึงได้ทำตัวแบบนี้กัน??
ทั้งตัวของชั้น แล้วก็คิมฮี
ถ้าฮีชอลนึกถึงอดีต
กลีบดอกไม้ก็นึกถึงอดีตที่ดอกไม้ยังคงยิ้มได้อย่างสดใสเช่นกัน
ไม่รู้ทำไม... ต้องเสียใจให้กับผู้ชายที่ไม่รู้จักเรา
ไม่รู้ทำไม... เค้าถึงเป็นผู้ชายที่เราร้องไห้ให้ได้มากที่สุดตั้งแต่เกิดมา
ไม่รู้ทำไม... ยิ้มแทบบ้าทุกครั้ง ที่เห็นเค้ามีความสุข
ไม่รู้ทำไม... สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถถอนตัวออกจากเค้า
จิตตกอะ... เอนทรี่แรกนั่นทำเราจิตตกเป็นอาทิตย์เลยนะ
แล้วมาเอนทรี่ล่าสุดเมื่อเช้า... ยิ้มไม่ออก มันเจ็บจนยิ้มไม่ออก
เคยไหม ความรู้สึกแบบนี้ กับคนที่เรารัก...รักอย่างที่ไม่ใช่พ่อแม่
Have you ever loved somebody so much,It makes you cry?
Have you ever needed something so bad,You can't sleep at night?
Have you ever tried to find the words,But they don't come out right?
Have you ever?
คุณเคยบ้างไหม??
When you've walked into my life. You've thaught the meaning of what love like...
ฮีชอลสอนให้เรารู้จักคำว่ารัก...
ก็เหมือนกับเอลฟ์หลายคนที่พร่ำบอกกับเอสเจ
ว่า"ขอบคุณที่นำพาสิ่งที่ดีที่สุดเข้ามาในชีวิต"
เค้านำพารักที่แสนสำคัญเข้ามา..
ไม่แปลกหรอก..ถ้าช่วงนี้เราดูบ้าแซงมากกว่าฮี
(แต่ก็มาพล่ามเรื่องฮีในนี้ซะมากอะ- -)
แค่คนๆนึงที่พยายามหนีความจริง
แค่คนๆนึงที่พยายามนึกถึงแต่อดีต
ที่ยังคงเห็นคิมฮีชอลยิ้มในวันนั้น
**ประโยคภาษาอังกฤษถูกเอื้ออำนวยมาจากฟิคฮันชอลที่เสี่ยงชีวิตซื้อมาอะ
เอาเป็นว่าเศร้าเพราะคิมฮีเนี่ยแหละ
เขียนอย่างกับเป็นไดอารี่..
เฮ่อ... อย่างน้อยเค้าก็น่าจะบอกเหตุผลที่เค้าเป็นแบบนี้บ้างนะ
เหมือนตอนที่เค้าบอกว่าช่วงออกอัลบั้มสองเค้าไม่ยิ้มเพราะอะไร...
Heechul Oppa... Saranghea
เขียนเกาหลีไม่เป็น - - เอาอย่างนี้ดื้อๆล่ะฟ่ะ
ฮีชอลอปป้าหรอ ไม่ได้เรียกอย่างนี้นานและแฮะ
จิตตกโว้ยยย T^T คิมฮีชอล ช่วยยิ้มจากใจจริงให้ชั้นเห็นที๊~